شناخت از تفاوت شیوه های گفتگو، بحث و گردهمایی محلی، ملی و بین المللی موجب مشارکت بهره ور، تعاملات اجتماعی سازنده و چه بسا اعتلای فردی، گروهی، اجتماعی و بشری شود

فارغ از دسته بندی های متفاوت شاید موارد ذیل مفید واقع شود:

https://en.wikipedia.org/wiki/Fishbowl_(conversation)

در شیوه گفتگو موسوم به تنگ ماهی (Fishbowl) معمولا دو حلقه تو در تو صندلی چیده می شود و حداقل به دو نفر از اعضای گروه که نظرات متفاوتی دارند اجازه داده می شود تا در حلقه مرکزی نشسته، به طرح نقطه نظرات خود و بحث با یکدیگر بپردازند. این مباحثه توسط دیگر اعضا که در حلقه بیرونی نشسته اند به دقت مورد ملاحظه قرار می گیرد. فقط اعضای حلقه مرکزی مجاز به گفتگو هستند. ترکیب حلقه مرکزی قابل تغییر است، اما هر عضو باید نماینده یک طرز فکر مشخص باشد.

روش تنگ ماهی تعداد افراد دارای حق بحث را سامان می بخشد و به دیگران اجازه می دهد به راحتی نظاره گر تبادل نظر باشند. به محض اینکه پیشنهادی در گروه مطرح شد، تمام اعضای گروه برای اعلام توافق در آن مورد فراخوانده می شوند.

روشهای مختلفی برای اجرای شیوه تنگ ماهی وجود دارد. در یکی از روشها، افراد فقط مدت زمان مشخصی قادر به حضور در حلقه مرکزی و مشارکت در بحث و تبادل نظر هستند یا درباره موضوع مشخصی اظهار نظر کنند. در روشی دیگر، افراد جدید بنا به دعوت گروه داخلی وارد حلقه مرکزی می شوند و پس از آنکه توسط گروه خارجی به بیرون فراخوانده شدند، باید آنجا را ترک کنند.

همچنین، در روشی دیگر یک صندلی اضافی خالی در حلقه مرکزی قرار دارد. هرکسی از حلقه بیرونی می تواند روی آن بنشیند و از آن طرف باید یکی از افراد قبلی حلقه داخلی خارج شود. معمولا جلسات شوراهای قانونگذاری و نیازسنجی به شیوه "تنگ ماهی" بصورت باز یا بسته برگزار می‌شود.

پنل نگاهی به تحولات جهانی بازار نهاده‌ها و الزامات دوران اکولوژیک در بخش ویژه استیج نهمین نمایشگاه تخصصی نهاده‌های کشاورزی تهران AGRICULTECH 2023 با حضور دکتر محمدرضا رضاپناه رئيس اتحادیه انجمن‌های علوم گیاه‌پزشکی ایران aippss.areeo.ac.ir، دکتر ذبیح‌الله اعظمی عضو هیئت رئیسه کمیسیون کشاورزی مجلس شورای اسلامی، دکتر بهرام طاهری، دکتر محمدحسین شجاعی و مهندس عباس کشاورز 14 دی 1401 در قالب سلسله هم اندیشی های اعتلای توام سلامت، ایمنی و امنیت غذا 14، 17و 19 دی و پیرو جلسات موسوم به تنگ ماهی 24مین کنگره گیاهپزشکی ایران، خبر دوم وبگاه اتحادیه علمی، برگزار گردید.

بخش اول: https://www.aparat.com/v/yDeFm

و بخش دوم: https://www.aparat.com/v/gs4Jq

فیلمهای ضبط شده بالا برای توسعه شیوه های نوین گفتگو و اعتلای تعلیم و تعلم در منطقه توصیه می گردند، لذا اطلاع رسانی فرمایید تا از این ظرفیت برای نهادینه سازی و حتی نهادسازی برای صعود فردی، گروهی، تشکلی، نهادی، ملی و منطقه ای به پله های نردبان پاسخگوئی و مسئولیت پذیری اجتماعی استفاده شود

1. میتینگ Meeting همایش

هرنوع گردهمایی دو نفر یا بیشتر مردم برای تبادل اطلاعات؛ با اهداف تجاری، اجتماعی، مذهبی یا علمی را میتینگ می گویند. این واژه در فارسی به معانی جلسه، نشست، انجمن، ملاقات و همایش به کار رفته است. معمولاً میتینگ های کوچک بین دو تا 15 نفر و میتینگ های بزرگ با بیش از 15 نفر تشکیل می شود و می تواند انواع مختلفی مانند کنفرانس، کنگره‌، سمینار، کارگاه، سمپوزیوم و کانونشن (کنوانسیون) داشته باشد.

2. کنگره Congress

این لغت در انگلیسی دارای معانی مختلفی است که از جمله می توان به هیأت قانونگزاری امریکا و همچنین ارتباط زایای زن و مرد اشاره کرد. در تعریف آکادمیک، کنگره به گردهمایی های رسمی گفته می شود که افرادی متعلق به حرفه، فرهنگ، مذهب یا هرگروه خاص، برای بحث و تصمیم سازی گروهی پیرامون موضوعی ویژه وگاه انجام انتخابات جمع می شوند و دارای چند خصوصیت برجسته است:

1. تعداد شرکت کننده زیاد (صدها یا هزاران نفر)،

2. برنامه در فاصله زمانی خاص (اغلب یک، دو یا چند سالانه) تکرارشونده*،

3. مدت برنامه اغلب به مدت چند روز،

4. دارای نشست های کوچک تر در قالب کارگاه، پانل، کنفرانس وغیره است.

کنگره معمولاً بزرگ تر و رسمی تر از ورک شاپ، کنفرانس و سمپوزیوم است. در کنگره ها جز اعضای گروه اصلی تشکیل دهنده، معمولاً سازمان هایی نیز به عنوان "حمایت کننده" Sponsor حضور دارند. *کنگره های بین المللی یا جهانی معمولاً با فواصل بیش از یک سال و کنگره های ملی با فواصل یک ساله برگزار می شوند.

3. ورک شاپ Workshop کارگاه

کارگاه یا ورک شاپ به جلساتی گفته می شود که در آن تبادل اندیشه، بحث آزاد و ارائه روش های عملی برای کاربرد یک مهارت، جریان دارد. در کارگاه معمولاً تعدادی محدود مشارکت داشته و درباره موضوعی خاص عمیقاً بحث می کنند تا با روند خلاقیت و تولید مثلاً یک خط مشی یا راه حل ویژه آشنا شوند. در این نوع گردهمایی، گروهی خاص حضور داشته، کمترین سخنرانی از سوی مدیر برنامه ارائه می شود و درعوض، شرکت کنندگان، در موضوع مشارکت جدی دارند. کارگاه بیش از انتقال دانش، محل انتقال تجربیات و رشد مهارت هاست.

4. کنفرانس Conference

کنفرانس شامل انواع گردهمایی ها در زمینه های مختلف است اما معمولاً به همایش هایی گفته می شود که با برنامه کار و دستورجلسه رسمی برای بحث، مذاکره، مشاوره، همفکری ویا تبادل نظر و مبادله اطلاعات؛ جهت یافتن راه حل، رفع مشکل خاص، گرفتن رهنمود یا تصمیم سازی تشکیل می شود. شرکت کنندگان از افرادی با علایق یا تحصیلات و یا آموزش های مشابه، به جلسه دعوت شده و در صدد یافتن پاسخ برای پرسشی خاص، در زمینه مسائل سازمان، انجمن یا هیأت و گروه خود هستند. کنفرانس دارای تعریف قطعی و محدودیت خاص نیست اما به طور معمول در مقایسه با کنگره، دارای ابعاد کوچک تر، زمان کوتاه تر و اهدافی محدودتر می باشد. معمولاً کنفرانس ها در یک "مرکز اجتماعات Convention Center برگزار شده و می تواند شامل انواعی از روش های ارتباطی مثل "میزگرد"، "پانل"، "سخنرانی عمومی" و یا "بحث های پراکنده گروهی" در راستای یک موضوع واحد باشد. گاه شرکت کنندگان از راه دور، با استفاده از امکانات ارتباطی نوین با هم ارتباط برقرار می کنند که به آن "تله کنفرانس"، "ویدئوکنفرانس" یا "کنفرانس از راه دور" گفته می شود. همچنین «کنفرانس» به برنامه های آموزشی که برای گروه کوچکی از دانشجویان سطوح پیشرفته برگزار می شود نیز اطلاق می گردد.

5. سمینار Seminar

سمینار نوعی کنفرانس است که برای تبادل نظر گروهی کوچک تشکیل می شود؛ یک یا چند نفر از آنها سخنران و بقیه شنونده هستند. این نوع میتینگ می تواند شامل جلسات گروهی از دانشجویان سال بالا باشد که تحت هدایت یک استاد، در یک پژوهش یا مطالعه جدی حول موضوعی خاص شرکت می کنند و یا واحد درسی پیشرفته ای را می گذرانند. در این نوع گردهمایی، نتایج پیش بینی شده ای مورد انتظار است. در سمینار، بیش از تبادل نظرشرکت کننده ها، تجربه ی روش تدریس موردنظر است. این برنامه معمولاً به صورت خودمانی برگزار شده، روی بخش کوچکی از یک موضوع صحبت می شود و شنوندگان در هر بخش از آن می توانند سخن گوینده را قطع کرده و سؤال کنند. بهرحال انواع مختلف سمینار وجود دارد ولی اساساً نوعی بحث آزاد برای تقویت مهارت های اعضاست. این همایش معمولاً در محل سالن کنفرانس یا آمفی تئاتر برگزار می شود.

6. سمپوزیوم Symposium هم اندیشی

یک نوع کنفرانس که افرادی با تخصص بالا در یک زمینه‌ی خاص گرد هم آمده، درباره موضوعی کاملاً تخصصی بحث می‌کنند و در آن پیشنهاد‌ها و ایده‌های نو ارائه می‌شود. موضوع اختصاصی می‌تواند شامل تعیین یا تدوین برنامه‌ای خاص برای اجرا در آینده یا موافقت جمعی با آن باشد. هریک از شرکت‌کنندگان ضمن شنونده بودن، در مورد موضوع سخنرانی می‌کنند. سمپوزیوم مانند یک مجله تخصصی، دارای مطالبی با موضوع واحد است. در سمپوزیوم، افراد حرفه‌ای تلاش می‌کنند که با تبادل تجربه و بینش، با آخرین پیشرفت‌های حوزه خود در ارتباط باشند، لذا معمولاً روی یک جنبه از حرفه خود متمرکز می‌شوند.

1. در یونان باستان به جشن جمعی افراد روشنفکر که با نوشیدنی و موسیقی و بحث‌های عقلانی توأم بوده سمپوزیوم می‌گفته‌اند. این واژه به شکل سیمپوزیون نیز به‌کاررفته استsymposium.

2. ممکن است یک اتاق کنفرانس برای سمپوزیوم کافی باشد.

3. سمپوزیوم شبیه سمینار است با این تفاوت که اغلب شنوندگان سخنران هم هستند.

4. همه سمینارها و سمپوزیوم ها کنفرانس هستند اما هر کنفرانسی سمینار یا سمپوزیوم نیست.

7. فروم Forum تالار گفتگو

در شهر روم باستان، فروم شامل یک محوطه اجتماعات برای دادوستد و همچنین دادگاه وجود داشته است. فروم به گردهمایی عموم برای گفتگو، مناظره و بحث آزاد پیرامون موضوعات موردعلاقه‌ی مردم و همچنین به محل‌های خاصی که برای این منظور ساخته می‌شود خطاب می‌گردد. امروزه به رسانه‌هایی چون روزنامه، رادیو، تلویزیون یا وب‌سایت که نظرات و بحث‌های مردم را پخش می‌کنند نیز فروم می‌گویند. در مواردی نیز که بحث آزاد بین چند کارشناس جریان داشته و معمولاً امکان حضور عموم و شنیدن نظرات باشد، فروم می‌گویند که یکی از انواع آن دادگاه است. فروم، یک‌راه آموزش همگانی و رشد فرهنگ اجتماعی است.

8. کنوانسیون Convention

کنوانسیون، کانونشن یا همایش ملی یا بین‌المللی، بزرگ‌ترین نوع گردهمایی است که شامل شکل‌های مختلف بحث و همچنین نمایشگاه می‌شود. این نوع همایش معمولاً به‌عنوان آغاز یک برنامه‌ی مهم تلقی می‌شود. مثلاً یک کانونشن ملی می‌تواند برای تصویب قانون اساسی برگزار شود. معمولاً کنوانسیون به همایش‌های سیاسی اطلاق می شود مثل جلسات بزرگ احزاب سیاسی، اتحادیه های تجاری، انتخابات ریاست جمهوری و امثال آن. توافقات بین المللی نیز کنوانسیون نامیده می شود.

9. جشنواره Festival

جشنواره یا فستیوال به برنامه های شادمانی و سرور در مناسبت های مذهبی، فرهنگی و گاه برنامه های غیردینی گفته می شود. این نوع جشن اغلب با نمایشگاه و مسابقاتی همراه است و مناسبت آن تکرار می شود.

10. دیسکاشن Discussion بحث

یک مذاکره و بحث جدی گروهی را دیسکاشن گویند. درمواردی به سخنرانی رسمی نیز دیسکاشن اطلاق می شود. این نوع بحث معمولاً به صورت فعال و طولانی است و حول محور موضوعی خاص صورت می گیرد. هدف از دیسکاشن پیروزی یک طرف نیست بلکه پیشرفت در موضوع بحث و روشنگری مورد نظر است.

11. جلسه عمومی Convocation

جلساتی که برای مشاوره، کمیسیون و یا جشن، خصوصاً با مشارکت گروهی از اعضای یک دانشگاه یا انجمن تشکیل می شود. گاه این نوع جلسات برای اعطای مدرک برگزار می شود. هنوز عناوین بسیار دیگری وجود دارد که به دلیل عدم کاربرد عمومی، علاقمندان می توانند خود در مورد آنها تحقیق کنند.

وبینار

webinars related to Transforming Higher Education

https://sites.aub.edu.lb/transforminghighereducation/events-news/

رمز موفقیت در کار گروهی 

سید ابوالفضل میرقاسمی (فعال در حوزه توسعه روستایی)

یکی از گزاره های رایج در ادبیات توسعه ، این است که ایرانی ها در کار گروهی (تیمی) ضعیف هستند و دلایل زیادی هم برای توجیه آن آورده می‌شود نظیر هوش نسبتا بالای ایرانی ها که فکر می کنند به تنهایی میتوانند از پس کل کار بر آیند. 

 موانع فرهنگی و اجتماعی (حساسیت ها و برخی اختلافات قومی و قبیله ای) موجود که حتی در فضای ورزش کشور هم حاکم است (معمولا ایرانی ها در ورزش های انفرادی موفق تر از ورزش های تیمی هستند). 

 ضعف نظام آموزشی ما که بیشتر روحیه فردگرایی ، مدرک گرایی و رقابت (بجای رفاقت ، دوستی و کار جمعی) را ترویج می کند.

وقتی در پروژه بین المللی منارید همکاری داشتم، مشاور خارجی ما (آقای Jitendra Sinha از کشور هندوستان) نکته جالبی را در خصوص کار گروهی و تضمین موفقیت آن اشاره نمودند که بنظرم دانستن آن برای همگان میتواند مفید باشد.

 انجام کار گروهی (تیمی) شامل مراحل ذیل می باشد:

الف- مرحله تشکیل گروه (Forming): 
در این مرحله متناسب با هدف از انجام یک مطالعه و یا اجرای یک پروژه، تخصص های مختلف مورد نیاز و نیروهای پشتیبان (اداری و مالی و ...) شناسایی شده و جذب (استخدام) میشوند و تیم کاری شکل می گیرد.

ب- مرحله بروز اختلاف نظرات درون گروهی (Storming): 
در ابتدای کار، اعضای گروه چون دارای سوابق تحصیلی و تجربی متفاوتی هستند، ممکن است در خصوص نحوه انجام کار دچار اختلاف نظر و یا اختلاف سلیقه شوند و هر کسی فکر کند که روش پیشنهادی خودش، مناسب تر و بهتر است لذا دچار بحث و جدل های کارشناسی و اختلاف نظر میشوند. حتی ممکن است بعضی از آنها  قهر کنند و یا از ادامه همکاری انصراف دهند.

ج- مرحله قاعده گذاری و توافقات درون گروهی (Norming): 
کشمکش های درون گروهی سبب رکود و حتی توقف کار میشود لذا مدیران پروژه تصمیم می گیرند که پس از رسیدن به توافقات داخلی و اجماع در خصوص نحوه انجام کار، قواعد و ضوابطی را تدوین کنند تا نقش هر عضو گروه، گردش کار و نحوه کنترل و ارزیابی کارها مشخص شود و حتی الامکان از بروز تنش های داخلی (که مخل کار گروهی است) اجتناب شود.

د- مرحله اجرا و عملکرد (Performing): 

با توجه به مشخص شدن قواعد بازی، تقسیم کار و تعیین نحوه گردش کار، تدوین ضوابط و مقررات درون گروهی و دادن اختیار و مسئولیت لازم به اعضای گروه، گروه کاری بصورت فعال و منسجم وارد مرحله اجرای برنامه و یا پروژه میشود و میتواند عملکرد موفق و موثری داشته باشد.

چنانچه در حین اجرای برنامه، مشخص شد که روش کار انتخاب شده دارای نواقصی است و کارایی لازم را ندارد، با همفکری و هم اندیشی اعضای گروه، اصلاحات لازم اعمال شده و روش کار منطبق با شرائط محیطی و یا شرائط اجتماعی – اقتصادی منطقه هدف، اصلاح و بهنگام میشود تا دستیابی به هدف موردنظر تسهیل و میسر شود.

امید است با تمرین کار گروهی و اجتناب از منیت ها و خودخواهی ها ، بستر لازم جهت حصول موفقیت در زمینه کار گروهی بیش از پیش، فراهم شود.